Montcuq 32 ( 23+9)

We hadden een relax middagje in Cahors, wat rondgewandeld en een nieuwe batterij in de horloge laten zetten, want zonder de juiste tijd kan men niet lopen. Wat hadden we een lekker bedje vannacht, jammer om op te staan. Bij het ontbijt zagen we de Oostenrijkers weer. Af en toe nemen zij een hotel maar in geval van nood hebben ze hun tent. Ons vertrekpunt in Cahors was de pont Valentré, een heel mooie brug met drie torentjes die reeds jaren geleden al gebruikt werd door de pelgrims om Cahor binnen te komen.Voorbij de brug ging het omhoog via een heel smal pad, een stijging van trappen en klimmen van 100meter hoogte. Maar ja, voor de rest was het een mooie tocht met veel vlakke stukken. Bij de eerste pauzeplek kwam een groep fietsers ook pauzeren, meteen merkten we dat het Nederlanders waren en aan de klank te horen waren het Brabanders.Nog even gezellig met ze gepraat, en toen we vertrokken op z'n Brabants houdoe gezegd. Later nog eens gezellig op een dikke kei ons stokbrood opgegeten. Toen we in Lascabanes waren gingen we daar even pauzeren en overleggen wat te doen want eigenlijk zouden we hier overnachten. Komt er een vrouw bij ons zitten, de eigenaresse van het café van de pauzeplek, vraagt of wij blijven overnachten in hun dorp. Eigenlijk wilden verder lopen maar 23 km was al veel. Toen zeiden we tegen haar; het is nog ver wilt u ons niet brengen? Na enig overleg zei ze stap in, ik breng jullie naar het volgend dorp, lief he!